Ο  Όμηρος, ο Ησίοδος και ο Σόλων είναι οι αρχαιότεροι και μοναδικοί συγγραφείς που μας πληροφορούν  ότι στις  απώτατες εποχές υπήρχε ένας ιδιαίτερος θεραπευτής - ιατρός των θεών, 

ο Παιών ή Παιάν ή Παιήων. Οι μεταγενέστεροι χρησιμοποίησαν την ονομασία αυτή σαν τιμητικό τίτλο και την απέδιδαν σε θεούς, ήρωες και θεραπευτές. 

​

   Το όνομα Παιήων ή Παιών ή Παιάν ετυμολογούμενο από το ρήμα  ''παίω'', σημαίνη την επίτευξη θεραπευτικού απποτελέσματος με την εφαρμογή των χεριών στον πάσχοντα. 

​

 Γι ΄αυτό στα έργα των αρχαίων Ελλήνων ποιητών συναντάμε την διατύπωση ''παιώνια χέρια''. 

​

Η διατύπωση αυτή αποδίδεται στα χέρια του σοφού κένταυρου Χείρωνα, τα οποία ονομάστηκαν έτσι, γιατί με αυτά συνέλεγε τα θεραπευτικά βότανα και τα έβαζε πάνω στα τραύματα και τις πληγές ή παρασκεύαζε με αυτά τα ιαματικά βότανα. 

​

Ο Παιήων, κατά την διήγηση της Διώνης, όταν παρηγορούσε την κόρη της Αφροδίτη που τραυματίστηκε από τον Διομήδη με βέλος, θεράπευσε τον καταφυγόντα στον Όλυμπο Άδη, όταν αυτός ο τελευταίος τραυματίστηκεστην εκστρατεία της Πύλου από τον Ηρακλη.

 

Θεράπευσε επίσης και τον τραυματισμένο με βέλος στην κοιλιά Άρη με παυσίπονες τεχνικές, οι οποίες έδρασαν αιμοστατικά και επουλωτικά.

​

Ως προσηγορικό όνομα ο παιάνας σήμαινε στην κυριολεξία τον σωτήρα και λυτρωτή. Στη συνέχεια των παραπάνω, ο παιάνας σήμαινε θρησκευτικό τραγούδι, ύμνο, και μάλιστα ευχαριστήριο που αποτεινόταν προς τον Παιήωνα και τον Απόλλωνα.